همه‌گيرشناسي، سبب‌شناسي و مداخلات پيشگيرانه در اختلالات رواني

تحقيق همه‌گيرشناسي، سبب‌شناسي و مداخلات پيشگيرانه در اختلالات رواني
 متشکل از 17 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
فهرست مطالب

عنوان                                                                                                                          صفحه
چكيده     7
مقدمه    8
ايجاد محيطي سالم و حمايت‌گر    8
ايجاد حس تعلق و وابستگي گروهي    9
بالا بردن قدرت درك و تشخيص    9
تشويق به تصميم‌گيري     10
تجربه‌اندوزي و درس گرفتن از اشتباهات    12
تشخيص مشكل و ارائه راه‌حل    13
افسردگي در كودكان و پيشگيريهاي اوليه    15
توجه به ابعاد تحولي افسردگي در كودكان    17
نكات قابل ملاحظه در پيشگيري از افسردگي در كودكان    18
پي‌نوشت    21
منابع:
    21

چكيده
مشكلات رواني – اجتماعي كودكان و نوجوانان تأثير مستقيم بر يادگيري و فرآيند تحصيل آنها دارد. پژوهش‌هاي بي‌شماري نشان ميدهد كه از هر پنج دانش‌آموز يك نفر دچار مشكلات مربوط به سلامت رواني است و متأسفانه به سبب عدم پيشگيري، اينگونه اختلالات رفتاري تا مقاطع تحصيلي بالاتر و حتي تا هنگام ورود به جامعه در دانش‌آموزان ماندگار است.
يكي از اين اختلالات افسردگي مي‌باشد كه در كودكان سنين دبستاني و پيش‌دبستاني امري بسيار مهم و قابل توجه است و افسردگي كودكان با بزرگسالان تفاوت‌هاي قابل توجهي دارد. در بررسي كودكان افسرده توجه به رشد جسماني، ظرفيت هوشي، ساختار شخصيتي و شرايط خانوادگي آنان امري است حائز اهميت. به عبارت ديگر دوران رشد و تحول كودكان بسيار حساس است. مطالعات مربوط به افسردگي مي‌بايست در بستر تحول رواني – شناختي آنان صورت پذيرد و كودكان براي رشد سالم خود به فضاي عاطفي، عدم ارتباطات كلامي – رواني خوشايند و پرجاذبه در كانون خانواده مي‌تواند گره‌هاي بي تفاوتي و احساس تنهايي و گوشه‌گيري و افسردگي را پديد مي‌آورد.
تقويت غناي عاطفي و انگيزه‌هاي ارتباطي كودكان در محيط خانواده، محشور شدن كودكان با صاحبان چهره‌هاي گشاده و متبسم و منش‌هاي پويا و افراد پرانگيزه و مثبت‌انديش مهم‌ترين گام در بهداشت روان و پيشگير از اختلالات رواني است. هرگونه تعارض و تضاد فكري در خانواده و در حضور فرزندان مي‌تواند بند رفتارهاي نامطلوب بخصوص افسردگي را در نهاد فرزندان بارور سازد. به همين علت است كه همواره انتظار مي‌رود اولياء مربيان و معلمان دبستاني و پيش دبستاني به مثابه الگوهاي برتر بيش از ديگران از چهره گشاده و متبسم برخوردار باشند و زماني كه با كودكان محشورند آميزه‌اي از عطوفت و مهرباني و بردباري و گذشت و صداقت و شجاعت و منطق و استواري باشند.