تفكر و تعقل در زندگي

تحقيق تفكر و تعقل در زندگي
 متشکل از 8 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 جايگاه تعقل در زندگي
در آموزه هاي ديني ما بيش از هر چيزي به مسئله تفكر و تعقل سفارش شده است : امام رضا (ع) مي فرمايد : عبادت روزه داشتن و نماز خواندن نيست ، همانا عبادت انديشه كردن در امر خداست و در روايات ديگر يك ساعت فكر كردن با هفتاد سال عبادت برابر دانسته شده است .
با تمام اين توصيه ها خيلي از مردم در مورد آنچه انجام مي دهند فكر نمي كنند و به جايگاه تفكر و انديشه در زندگي عادي و معنوي خود پي نبرده اند .
شايد يكي از دلايل عمده نبود فكر و انديشه در امور زندگي ، سطحي نگري و خواسته هاي نفساني مي باشد .
از آنجا كه انسان موجودي عجول است و زودتر مي خواهد به مطلوب برسد همين شتابزدگي موجب مي شود تا اينكه خوبي و بدي ، زشتي و زيبايي ، حق و باطل ، صلاح و فساد را از يكديگر تشخيص ندهد .
به همين جهت خيلي از گرفتاريها و ناهنجاري هاي فردي ، خانوادگي و اجتماعي را بايد نشات گرفته از كار بدون تفكر و انديشه دانست بي توجهي به نيروي تعقل و تفكر و استفاده از آن در امور زندگي مادي و معنوي به از بين رفتن و تضعيف آن منجر مي شود و انسان را در حد تخيل و توهم نگاه مي دارد .
بي ترديد به كارگيري انديشه و استفاده از فكر موجب مي شود تا عقل كارآمدي خود را بازيابد و در عرصه هاي گوناگون ، ميدان براي او باز شود . چنانكه بيكاري موجب مي شود تا قوه عقل و فكر تحليل رود و از روند رو به رشد بازايستد به همين خاطر امام صادق ( ع ) به يكي از يارانش كه به علت بي نيازي ، كسب و تجارت خود را رها كرده بود و اوقات خودش را به بيكاري مي گذراند فرمود : « تجارت و كار را از سر بگير كه بيكاري از عقل انسان مي كاهد » از طرف ديگر اسلام اشتغال و گرفتاري هاي زياد كاري را هم مذموم شمرده است به دليل اينكه كار زياد انسان را از فكر كردن درباره آنچه كه انجام مي دهد باز مي دارد و او را به وادي تخيلات ، تشويش و آشفتگي ذهني مي افكند .
در اسلام آرزو نه تنها مورد نكوهش نيست بلكه لازمه زندگي يك انسان پوياست و آنچه كه مورد نكوهش در اسلام است آروزهاي  بي پايان و دو از دسترس و اميدهاي واهي است ، حضرت علي (ع) در اين رابطه مي فرمايد : بدانيد آرزوي دراز فكر را از فعاليت باز مي دارد و ياد خدا را به فراموشي مي سپارد .
بي توجهي به واقعيات و دل بستن به آرزوهاي دور ، قوه تفكر را تضعيف و از رشد آن مي كاهد و در نتيجه اوهام و تخيلات جاي آن را مي گيرد .