پروپوزال اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی دانش آموزان مقط

پروپوزال اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی دختر پسر شهر
دارای 22 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی دختر پسر شهر

تعداد صفحه: 22صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...

اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی دختر پسر شهر

بیان مساله ( تشریح ابعاد٬ حدود مساله٬ معرفی دقیق مساله٬ بیان جنبه های مجهول و مبهم و متغیرهای مربوط به پرسش های تحقیق٬ منظور تحقیق )
توجه: بیان مسئله توضیح درباره ی پرسش اصلی وپرسشهای فرعی است.

باورهای خود کارآمدی پایه اصلی و محور انگیزه انسان محسوب می شوند و به میزان بهره مندی افراد از این باورها، احتمال موفقیت آنها را در انجام کارها را بالا می برد ( خواجه و حسین چاری، 1390 ) . بندورا ( 1977 ) نخستین بار در نظریه خود مفهوم خود کارآمدی  را مورد استفاده قرار داده است. این باورها در جنبه های مختلف زندگی نقش مهمی دارند و یکی از جنبه ها و حوزه هایی که موفقیت در آن تا حد زیادی منوط به داشتن خود کارآمدی بالا است حوزه تحصیلی است. آلتون سوی ، چیمن ، اکسی ، اتیک  و گوکمن  ( 2010 ) ، خودکارآمدی تحصیلی  را از مفاهیم مرتبط با خودکارآمدی می دانند، که به باور دانش آموز راجع به توانایی رسیدن به سطح معینی از تکلیف اشاره دارد.
بندورا ( 1986-1977 ) بیان کرد که باورهای خود کارآمدی از چهار منبع: تجربه شخصی، تجارب جانشینی، ترغیب کلامی و حالات عاطفی و روانی نشات می گیرند که تجارب شخصی افراد دارای اهمیت خاصی می باشد. وقتی افراد براین باور هستند که کوشش آنها موفقیت آمیز خواهد بود اعتماد به نفس آنها برای رسیدن به هدف و پافشاری بر روی آن بیشتر می شود و برعکس، هرچه افراد تلاش خود را بی فایده بپندارد از تلاش خود کاسته و خودکارآمدی و در نتیجه پیشرفت کمتری در آن زمینه خواهند داشت. خودکارآمدی افراد در طی کسب مهارت ها دچار تغییراتی می شود و تجارب شخصی در مواقعی که فرد با یک تکلیف روبرو می شود و آن را حل می کند بر افزایش سطح خود کار آمدی فرد کمک می کند ( آشر  و پاجارس ، 2008 ) .
بندورا یکی از مهم ترین سازه های موثر در خودسازمان دهی را گذشته از هدف داشتن، احساس خود کارآمدی می داند. کسانی که خودکارآمدی بالایی دارند، هدف های چالش برانگیزتر و بالاتری را بر می گزینند، به خود بیش تر باور دارندف هدف های چالش برانگیز تر و بالاتری را بر می گزییند، به خود بیشتر باور دارند، کوشش و پافشاری بیش تری نشان می دهند، یادسپاری بهتر است، راهبردهای یادگیری سودمندتری را به کار می برند، و سرانجام کارکردشان در امجام کار بهتر است. ولی کسانی که خود کارآمدی پایینی دارند، به آسانی در برخورد با سدها یا شکست ها دل سرد می شوند. در حقیقت خود کارآمدی نقش میانجی گر و آسان ساز را در پیوند میان کنش های شناختی بازی می کند ( بندورا، 1997 ) .